Πως διαβάζεται ένα βιβλίο όπως το “Ετεροδοξία” του Σάμπατο;

Αυτό το συνοθύλευμα σκέψεων και σημειώσεων που μερικές φορές φαίνεται σαν συνομιλία με τον εαυτό του; Μια γραμμή, κρυπτική για τους υπόλοιπους, αρκετή όμως για να υπενθυμίσει στον συγγραφέα τι σκεφτόταν όταν έγραφε. Σαν να διαβάζεις το ημερολόγιο του. Θα μπορούσες να πεις ότι το βιβλίο αυτό ειναι ένα blog της δεκαετίας του ‘50.

Περιέχει αναφορές σε βιβλία και συγγραφείς προφανώς οικείους στον ίδιο, που για μένα ανήκουν στον τεράστιο όγκο της ανεξερεύνητης παγκόσμιας λογοτεχνίας/ιστορίας/φιλοσοφίας (ποιά είναι η ανακάλυψη του Χούσερλ; Ποιός είναι ο Χούσερλ;).

Ένα τέτοιο βιβλίο διαβάζεται μόνο μέσα σε μια μεγάλη δημόσια βιβλιοθήκη με καλό ευρετήριο και σύστημα ταξινόμησης, κι αν μπορείς να ρωτήσεις και κάνα δυο καθηγητές φιλοσοφίας, καλύτερα. Το δίκτυο βοηθάει, αλλά πολλά πράγματα μάλλον δεν τα βρίσκει κανείς (κυρίως τα πλήρη κείμενα είναι το πρόβλημα).

Μου πήρε δυο μήνες η πρώτη ανάγνωση των 140 σελίδων του βιβλίου (στα ελληνικά - όποιος με ξέρει δικαιούται να μείνει με το στόμα ανοιχτό). Και λέω πρώτη ανάγνωση, διότι δεν μπορώ να πω ότι το διάβασα.

Είναι ένας πυρήνας ιδεών, από τον οποίο βέλη δείχνουν προς άλλα έργα, άλλες ιδέες, βιβλία που πρέπει να διαβαστούν πριν ολοκληρωθεί το “διάβασμα” αυτού του βιβλίου.

Μπορεί να μη το τελειώσω ποτέ…

Όποιος ψάχνει βρίσκει:

Ερνέστο Σάμπατο.

Edmund Husserl, φιλόσοφος/ψυχολόγος των αρχών του 20ού αιώνα. Στο έργο του ασχολήθηκε κυρίως με την αντίληψη και τη δομή του συνειδητού - πολύ βαθιά νερά.

Και το λήμμα στη Wikipedia για όσους τα θέλουν περιεκτικά και απλοποιημένα.