Ο προς στιγμήν αποδεκτός τρόπος ανατροφής εξάχρονων παιδιών είναι μέσω διαλόγου και με χρήση πολλών θετικών παραδειγμάτων (αλήθεια σας λέω, έχει ένα σωρό βιβλία πάνω στο θέμα).
Γενικώς, δεν μπορώ να πω ότι αυτή η μέθοδος ειναι σκάρτη. Το αντίθετο. Αυτό που με βάζει σε σκέψεις δεν είναι η διαπαιδαγωγική μέθοδος, αλλά το περιεχόμενο και ειδικά κάποια από τα παραδείγματα που θεωρούνται θετικά.
Ας πάρουμε λοιπόν τα παραδείγματα που διδάσκουν στα μικρά κορίτσια έννοιες όπως καλοσύνη, υπακοή, φιλία, ευγένεια. Βρίσκεις συνέχεια αναφορές στις καλές πριγκηποπούλες, όλες τους όμορφες, υπάκουες, ευγενικές, φιλότιμες και καλοσυνάτες, πρόθυμες να βοηθήσουν κλπ. κλπ.
Στη συνδιάλεξη λοιπόν με το διαολάκι, αφού την έχει κάνει τη ζημιά κι έχει βγάλει και γλώσσα από πάνω, φέρνεις ως αντιπαράδειγμα την καλή πριγκηποπούλα: “Πωπω! Κάτι τέτοια δεν τα κάνουν οι καλές πριγκηποπούλες! Γιατί δε φέρεσαι καλό μου σαν καλή πριγκηποπούλα;”
Και με αυτή τη φράση οι απανταχού πατεράδες έχουνε σκάψει το λάκο τους.
Γιατί πέστε μου, ξέρει κανείς καμιά πριγκηποπούλα από τα παραμύθια που να έφτασε στο “ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα” τηρώντας όλες τις αξίες πού προσπαθούμε να περάσουμε στα ζαβόλια;
Η σταχτοπούτα έγινε πριγκηπέσσα κάνοντας κοπάνα από το δωμάτιο της, αψηφώντας όλες της μορφές αρχής που ορίζαν τη ζωή της και, ούτε λίγο ούτε πολύ, φτιασιδώνοντας τον εαυτό της κατάφερε να κάνει τον πλούσιο γάμο.
Η ωραία κοιμωμένη πήγε και βρήκε τη μία και μοναδική ρόκα και παρά τις προσπάθειες του άμοιρου πατέρα της κατάφερε να τσιμπηθεί και έπεσε μετά στα νύχια του πρώτου τυχόντα περαστικού (εδώ και πάλι ο πλούσιος γάμος).
Η πριγκηπέσσα του Ρουμπελστίτσκιν έκανε μια συμφωνία (για να κάνει πάλι τον πλούσιο γάμο) και με την πρώτη ευκαιρία ανακάλεσε και βγήκε κι από πάνω με ζαβολιά.
Η άλλη στο κρεβάτι με το μπιζέλι και μια ντουζίνα στρώματα; Να την δέρνεις!
Για τη Χιονάτη ας μην εισέλθουμε καν στο θέμα του κοινοβίου.
Ακόμα και οι σύγχρονες εκδοχές δεν είναι καλύτερες: Η Φιόνα από το Shrek μόνο συμβουλές δεν πέρνει από τον άμοιρο το γέρο της. Αυτή μπορεί να μην έκανε πλούσιο γάμο, αλλά είχε πλούσιο πατέρα και έφερε και τον αχαϊρευτο να τρώει.
Οι ιστορίες με πριγκηποπούλες τις έχουν να την κοπανάνε νύχτα από το πατρικό, να αψηφούν γονείς και οικογένεια, να περνάν τα μύρια όσα για να καταλήξουν να γυρίσουν στην προστασία του άμοιρου γονιού που καλείται να…πληρώσει τη νύφη. Στην καλύτερη των περιπτώσεων έχουν κάνει ένα πλούσιο γάμο.
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως τρέμω την ώρα και τη στιγμή που η κόρη μου θα συνειδητοποιήσει τι πραγματικά σημαίνει πριγκηποπούλα και αφού με στείλει στο διάολο θα μου σερβίρει και το “κι όμως έτσι φέρονται οι πριγκηποπούλες”. Και θα έχει και δίκιο!