Το Montserrat είναι ένα βουνό περίπου 20 χιλιόμετρα βόρειο/βορειοδυτικά της Βαρκελώνης. Είναι πολύ διάσημος τουριστικός προορισμός λόγω των υπέροχων σχηματισμών των βράχων του και της μονής της Παρθένου του Montserrat, του τάγματος των Βενεδικτίνων.
Η διαδρομή ξεκινάει από την έξοδο της εθνικής Α2 προς Bruc. Είναι 11 χιλιόμετρα μέχρι τη μονή, με το βουνό να δεσπόζει και τον δρόμο να προσφέρει ιδανικές συνθήκες μοτοσυκλετιστικής απόλαυσης.
Από την είσοδο του χώρου στάθμευσης μέχρι τη μονή είναι αρκετά μεγάλη η απόσταση, και μάλιστα σοβαρή ανηφόρα. Από την άλλη, για να ανέβει κανείς μέχρι επάνω με το όχημα του πρέπει να πληρώσει. Περπατήστε, αν όχι για τίποτα άλλο, μόνο και μόνο για λόγους αρχής. </p><p>

Η μονή υπάρχει από το 1025 μ.Χ. <table align="right"><tr><td> </td></tr></table> και η ιστορία της είναι συνυφασμένη με την ιστορία της Καταλωνίας. Η Παναγία στην οποία είναι αφιερωμένη είναι η προστάτιδα της Καταλωνίας.
H σχέση εξασφαλίζει αυτό το μείγμα εθνικισμού και θρησκείας που μέχρι τώρα το είχα ζήσει μόνο εντός Ελλάδος.
</p>

Είναι όλα τα συστατικά παρόντα: Μια θαυματουργή εικόνα (στην προκειμένη περίπτωση αγαλματίδιο), επιβλητική φύση, χιλιάδες πιστών και η αναπόφευκτη ανάμειξη των πολιτικών (ή η πολιτικοποίηση των παπάδων) που ανά τις εποχές προσπάθησαν να επωφεληθούν της θρησκευτικής παράνοιας που καταλαμβάνει τους ανθρώπους.

Ενδιαφέρον, και μόνο σαν δείγμα της ομοιότητας του τρόπου συμπεριφοράς, σκέψης και εκμετάλευσης των ανθρώπων.

Φυσικά, εδώ η ιδιωτική πρωτοβουλία έχει συμπράξει με τους παπάδες στο κυνήγι του χρήματος, μιας και η ισπανική καθολική εκκλησία εδώ και χρόνια δεν έχει πια την εξουσία που διατηρεί η ορθόδοξη ελληνική εκκλησία.
Το αποτέλεσμα είναι ένα ολόκληρο χωριό από μαγαζιά "μοντέρνας αισθητικής" στους χώρους της μονής, με κάθε είδους αναμνηστικά αλλά και φαγητό, καφέ και παγωτά. Λείπουν δηλαδή οι πανυγηριτζίδικοι πάγκοι με τις πλαστικές ντουντούκες και τα στρατιωτάκια ενώ τα πλαστικά μενταγιόν με το αυτοκόλητο της παναγίτσας μετατράπηκαν σε καλαίσθητα γυάλινα βιτρό με το πρόσωπο της θεοτόκου.
Γνωρίζοντας και τα δυο δεν παρατηρεί κανείς βελτίωση παρά μόνο στις διαδικασίες επεξεργασίας και ελέγχου των εμπορευματικών οδών. Δηλαδή ο ημιπαράνομος, μεροκαματιάρης μπαγαπόντης αντικαθίσταται από τον κουστουμαρισμένο "general manager" του καταστήματος.
Και εσύ πληρώνεις κάτι παραπάνω.

Τα παραλείπουμε λοιπόν για να συγκεντρωθούμε στην απαράμιλλη θέα και την όμορφη βόλτα γύρω από το βουνό.
Η επιστροφή αποκαλύπτει για άλλη μια φορά τους γυμνούς βράχους, μια ανοιχτή γροθιά που προκαλεί δέος και δικαιολογεί απόλυτα την ύπαρξη ενός τόπου προσκυνήματος.