ο Βερολίνο είναι από τους αγαπημένους μου προορισμούς, και ένα από τα μέρη που επισκέφτομαι πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά το Σαββατοκύριακο το πέρασα στα σύνορα Kreuzberg - Neu Köln (περιοχή γνωστή και ως Kreuzköln).

Είναι μια περιοχή με μεγάλο ποσοστό αλλοδαπών κυρίως Τούρκων. Μη ξεχνάμε ότι είναι δίπλα στο Kreuzberg που πρέπει να έχει το μεγαλύτερο τούρκικο πληθυσμό έξω από την Τουρκία - κάτι σα τη Μελβούρνη για τους Έλληνες.

Το Σάββατο ήταν ευχάριστα, καθώς μαζευτήκαμε γνωστοί και φίλοι και το απόγευμα εξελίχθηκε σε βραδιά με…αμπελοφιλοσοφίες.

Την Κυριακή ο καιρός μας έκανε το χατήρι και έτσι βγήκαμε μια βόλτα στο κανάλι για να φτάσουμε μέχρι το πάρκο του Treptow και επ’ευκαιρία να κάνουμε και λίγο τουρισμό.

Στο πάρκο βρίσκεται το μνημείο που έχτισε ο σοβιετικός στρατός για να τιμήσει τους πεσόντες του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Είναι το μεγαλύτςρο από τα 3 μνημεία/νεκροταφεία όπου θάφτηκαν οι 80000 νεκροί σοβιετικοί της μάχης του Βερολίνου (στο Treptow βρίσκονται οι 7000).

Σε τυπικό σοβιετικό στυλ το μνημείο ήταν για χρόνια το μεγαλύτερο του κόσμου, μέχρι που το 1967 οι ίδιοι οι σοβιετικοί έχτισαν ένα έξω από το Στάλινγκραντ (που τώρα λέγεται Βόλγογκραντ).

Και τώρα βρίσκεται στη μέση ενός πάρκου/δάσους όπου μπορεί κανείς να απολαύσει την απογευματινή του βόλτα κυριολεκτικά μέσα στη φύση.

Από τη μια το ότι όλοι αυτοί οι νεκροί δώσαν τη ζωή τους για να μπορούμε εμείς να κάνουμε την όμορφη βόλτα στο πάρκο, από την άλλη η παράνοια του τιμήματος σε βάζουν σε σκέψεις.